Dag 13 Is hier wat te doen?

In Edinburgh zijn we vandaag. Het schip ligt voor anker bij de plaats Newhaven, een soort van grote voorstad van Edinburgh. We gaan dus weer met tenders naar de wal. Dit is het laatste bezoek aan land deze reis. Morgen hebben we namelijk nog een zeedag voordat we zondagmorgen in Rotterdam aankomen. Het weer is heerlijk, zonnig en een graadje of 22-24. We hebben niet echt wat geregeld vandaag en gaan op eigen houtje de stad in. Dit doen we met de lokale bus. Een lange rij bij de bus met mensen in paniek, welke bus moeten we nu hebben, gaat deze naar de stad? Al dat soort vragen. Aangezien ik van de voorbereiding ben weet ik al lang dat we bus 11 moeten hebben, blijkbaar is niet iedereen zo van de voorbereiding 😉. De buskaartjes kun je lekker makkelijk gewoon met je pinpas betalen. Niks geen gedoe met ov-chipkaart of zoiets. Helen en Pjotr vertrouwen ook helemaal op mijn voorbereiding dus dan doe ik het toch wel goed denk ik, mocht het toch ergens fout dreigen te gaan dan ondersteunen ze me wel om dat te voorkomen. De busrit duurt best lang, vooral door alle wegwerkzaamheden. We stappen uit in de buurt van Calton Hill, een heuvel vlakbij het centrum waar vandaar je een mooi uitzicht op de stad hebt. Het was best een klim, maar het uitzicht was de beloning. Al dat gewandel  is ook goed voor de stappentellers. Voor wie denkt dat deze vakantie vooral veel zitten, eten en niks doen is moet ik teleurstellen. De stand van de stappentellers geeft echt anders aan. ( meestal 10.000 -15.000 stappen per dag) Na de nodige foto’s gemaakt te hebben zijn we weer afgedaald. Hierna verder richting centrum, we hebben niet echt een doel wat we willen bezoeken, alleen wat shopadresjes zijn opgezocht. Musea of andere attracties doen we wel een eventueel volgende keer. Hoe meer we bij de hoofdstraat komen hoe dichter de mensenmassa wordt, wat een drukte. Ik krijg het gevoel dat hier meer mensen op straat lopen dan er in heel Ijsland wonen. Je kunt al bijna over de koppen lopen. We komen in de hoofdstraat hier de Royal Mile genoemd en aan het eind hiervan zie je het bekendste bouwwerk van Edinburgh liggen, Edinburgh Castle. We hadden al besloten dat we dit niet van binnen gaan bekijken dus het blijft ook bij plaatjes van de buitenkant. We verlaten de Royal Mile al snel en komen in Cockburn street, op fotos die ik gezien heb een rustige schilderachtige straat. Mooi is het wel, maar ook hier lukt een foto zonder mensen niet. Hier zoeken we ergens een koffietent op voor een kleine koffie en plaspauze. Vanuit deze straat gaan we via een lange trap weer terug naar de Royal Mile. Het is wel een stad met veel hoogteverschillen en veel trappen. De mensenmassa is echt enorm en we besluiten dan ook om een andere, hopelijk iets rustigere, route te kiezen. We gaan via o.a. een stukje park op weg naar Hotel Chocolat. Het is geen hotel maar een winkel en je raadt nooit wat ze daar verkopen. Het is een keten hier in Schotland 🏴󠁧󠁢󠁳󠁣󠁴󠁿 en vanuit de voorbereiding had Helen dit op haar verlanglijstje gezet. Ik doe de voorbereiding dus niet altijd helemaal alleen. Dit is gelukkig in een iets rustigere straat en daar doen we weer een pauze voor een calorierijk tussendoortje. Een reden waarom het zo druk is in de stad is dat er een groot straatfestival is en we horen ook op veel plekken allerlei muziek. Zonder dit festival zou het nog druk zijn denk ik. Volgende doel was Pandora waar Helen wil kijken voor een Schotse bedel aan haar armband. Hoeft ze niet om te bedelen als die er is 😉. Laat dat nu net op de route liggen naar een bushalte waarvandaan een bus richting haven vertrekt. Na een voor Helen geslaagd bezoek (en de rekening van Hans minder) aan Pandora gaan we richting bushalte. Alles bij elkaar is het best een stuk lopen, maar op deze manier zien we ook nog wat meer van de stad. Het doet ons allemaal veel aan Londen denken, door de bouwstijl, dubbeldekkers, rode telefooncellen (nog een paar) en de druktes. Alleen wat meer Schotse vlaggen dan in Londen. We hebben een andere buslijn terug dan heen, deze was niet voorbereid, dus zien we nog een ander deel van de stad. Na uitgestapt te zijn bezoeken we nog een supermarkt voordat we weer richting tenders gaan. Terug gaat niet met een gewone tender, maar met een soort lokale rondvaartboot. Schijnt te maken te hebben met de lage waterstand vanmorgen in de haven wat problemen voor de tenders op leverde. Zelf hebben we daar niets van gemerkt, maar met dit weer op een open dek in de zon zitten is wel lekker( ook al is de boot zo vol als een potje met pieren)

Het avondprogramma was voor ons weer beperkt, eten en even in het theater gekeken was het wel zo’n beetje. Best vermoeiend zo’n geslenter door een stad. Ik had nog niet verteld dat sinds dinsdag of woensdag, je komt met de dagen in de war hier, het aan boord verplicht is om een mondkapje te dragen wegens toename van het aantal coronabesmettingen. Hiervoor werd het geadviseerd. In de hut en tijdens het eten of drinken mogen ze wel af, wel zo aardig. Zelf hebben we er niets van gemerkt en hebben we nergens last van. 

Ik probeer dit verhaal vandaag (zaterdag) nog te verzenden. De bijbehorende foto’s en de volgende verhalen en foto’s zal ik waarschijnlijk pas thuis publiceren. De opmerkingen tussen haakjes zijn meestal van Helen, maar dat zouden jullie misschien al zo herkennen.